O jedną zmarszczkę więcej

Wczoraj były moje urodziny. Dzień, do którego mam totalnie ambiwalentny stosunek. No bo z jednej strony jest fajnie - bliźsi i dalsi (o ile wiedzą i pamiętają) składają życzenia, telefonują, uśmiechają się, są prezenty i kompletna zgoda na lenistwo celebrującego:) Ale z drugiej strony, czas ucieka, człowiek jakoś tak mimowolnie robi rachunek osiągnięć, i nie zawsze zadowala go wynik... hmmm... Nie, ja nie narzekam, nie czuję się stara, właściwie to muszę przyznać, że wiekowo zatrzymałam się tak gdzieś w okolicy 26 lat (nawet teraz, kiedy ktoś pyta ile mam lat - cóż za bezczelność!!!! - to muszę się momencik zastanowić, hehehe). Tylko to tempo, w jakim upływa czas mnie troche przeraża. I przerasta:(

Ale wczoraj było fajnie. Konsumpcji porannego posiłku śniadaniem zwanego dokonałam - jakżeby inaczej - w wyrku! A potem wybrałam się wraz z moją psinką kochaną na urodzinowy spacer. Pogoda była cudna, to i spacer wydłużył się nieprzyzwoicie....

A potem wróciłam do domu i postanowiłam upiec ciacho, tudzież tort. Zresztą jak zwał tak zwał:)

Tutaj jest taki zwyczaj, że cicho (tudzież tort) jest jednym z prezentów, a celebrujący generalnie nie powinien w tym temacie partycypować. Ale ja po prostu nie znoszę tych przesłodzonych ciach (tudzież tortów) oblepionych plastikowopodobną masą, jakie można zakupić w hipermarketach. Toteż, ku przerażeniu vonZeala, hehehe, postanowiłam upiec ciacho sama! A właściwie to pomagała mi Penelopa, choć nie osobiście:) Postanowiłam bowiem, że moim urodzinowym tortem będzie jej Murzynek, na który przepis Penelopa podawała tutaj. Długo myślałam jak moje ciacho nazwać, bo w tym kraju poprawności politycznej nasz swojski Murzynek by nie przeszedł. Pomyślałam, że Bambo Penelopy będzie super - nie będzie za bardzo wiadomo o co chodzi, a i nazwa łatwa do wymówienia. I wiecie co? vonZeal powiedział, że zostanę posądzona o RASIZM! Słyszał kto takie dziwy???? No więc w konsekwencji, ciacho moje zostało nazwane po prostu Ciachem Penelopy:) Oto ono:

Od razu wyjaśniam, że to nie moje ciacho jest malutkie, tylko truskawy takie dupne mi sie na czubku zadomowiły:) I jeszcze muszę potwierdzić, że Penelopa prawdę podała, mówiąc: "polewa jest taka pyszna, że trzeba jej bronić":) Ja swojej w czasie studzenia musiałam bronić jak lwica przed.... samą sobą (co nie było łatwe, oj nie było). A oto, co stało się z resztką owej polewy:

Prezentów wczoraj nie było:( Jakoś tak dziwnym trafem wszystkie moje prezenty urodzinowe trafiły do mnie kilka dni przed. Jednym z nich robione są fotki. vonZeal bowiem - chyba wkurzony, że wiecznie podkradałam mu jego lustrzankę - kazał mi wybrać sobie aparacik. No to sobie wybrałam. Co prawda nie jest to szczyt moich marzeń, ale zdjęcia robi nieco lepsze niż mój stary i wysłużony kompakcik. W każdym bądź razie na następne urodziny zapodam sobie lustrzaneczkę. O!

Prezent numer dwa i trzy przyszedł do mnie pocztą.

Ta cudna biała bluzeczka przyleciała do mnie z naszego pięknego kraju:) To przezent od moich Rodziców. Dziękuję Wam bardzo.

Butki natomiast to mój osobisty prezent dla mnie. Lato jest w końcu, a ja dość mam kaloszy i adidasów, to i postanowiłam klapencje sobie zakupić. Co prawda nie wiem, gdzie je będę nosić, bo na spacery po okolicy to kalosze (po deszczu) bądź adidasy wydają się być mądrzejszym wyborem. Zawsze to lepiej jak w krowi placek wlezie się w porządnie obutej stopie, a nie w takim klapeczku, nie? :):):)

A teraz siedzię sobie na moim rustykalnym patio w ogrodzie, bo w domu smród jak diabli. vonZeal bowiem zdziera farbę z framug, używajac do tego opalarki, którą zakupiłam na Ebay'u, a którą wczoraj przyniósła Pani Listonoszka. Czyżbym więc jednak otrzymała przezent w dniu urodzin? Hehehehe:):):)

A na zakończenie dla wszystkich miłych gości kawałek mojego tortu, czyli Ciasta Penelopy. Polecam wszystkim, bo to niebo w gębie:) Smacznego:)

UWAGA! To ciemne w środku to nie zakalec, tylko pyszna polewa, która dostała się do środka dzięki nieprzewidzianemu, ale jakże w efekcie przydatnemu pęknięciu:)