Długo mnie nie było...

...ale czasu nie mam na nic. Kocię bowiem cały mój czas pochłania. Panna Pushkin moi mili, okazuje się bowiem być malcem dotkniętym zespołem nadpobudliwości kociej:) Ma tak generalnie przez cały dzień (z przerwami na drzemkę), przy czym objawy choroby nasilają sie około pierwszej, drugiej w nocy, kiedy to kot uprawia boks z moją głową, tudzież szarpie za włosy. Czasem gra o tej porze na gitarze (to znaczy grała, do czasu, kiedy to wkurzona na maksa gitarę wsadziłam do szafy), ale najbardziej lubi ściągać pranie z suszarki, która stoi sobie w mniej pogodne dni w sypialni. No ale jak tu się gniewać na takie słodkie maleństwo???

Pushkin uwzięła się nie tylko na mnie. Boksuje i podpuszcza równiez Dyzia. Czasem jest tak bezczelna, że kradnie mu JEGO zabawki:

a Dyzinek mój malutki patrzy i własnym oczom nie wierzy:

ale generalnie ma to wszystko w nosie (jak to Diesel, hehehe):

No chyba, że tylko udaje, że ma to w nosie, a tak naprawdę trochę się jej boi. Bo Puszkin jest bardzo dobra w "prezentowaniu broni". Ot, taki Puszkin - komandos :)

Jako, że pogoda dopisuje, Puszkin rozpoczęła spacery na wolnym powietrzu. Na smyczy oczywiście! No przecież nie wypuszczę kocięcia takiego samopas:) Ona jest przecież jeszcze taka malutka! (Albo ja taka klepnięta w głowę i nadopiekuńcza, hehehehe)

A żeby nie było, że tylko Puszkin jest na tapecie to jeszcze kilka fotek natury przyrodniczej:

A teraz juz muszę iść, bo mecz się zaczął:) Piwko schłodzone już czeka, flaga w oknie wywieszona, a Anglia.... prowadzi 1 : 0:)