...ale za to jaka piękna :) (część II)

... stało się; deZeal uprzejmie donosi, że Moorland Home został zasypany śniegiem. Szkoła - jak przewidziałam wczoraj - była zamknięta. Ale co tam... był za to długaśny (dzięki za radę, Izo J. ;) - wszystkie wzięłam sobie do serca i mam nadzieję stosować) rodzinny i jakże piękny spacer. Odzialiśmy się cieplutko (czapki, rękawice, szale i te sprawy) i ruszyliśmy we czwórkę, plus pies oczywiście, na podziwianie zimy. Dave zabrał nawet termos z gorącą kawa, gdyby przypadkiem z nadmiaru wrażeń zaschło nam w gardłach! Taki mądry jest! No i oczywiście zabrał ze sobą swój nieodłączny aparat, więc dzisiejsze zdjęcia są autorstwa mojego osobistego fotografa - uprzedzam od razu, że zgodę na ich publikację na blogu otrzymałam :)

Dzieci widziały już śnieg, mimo to cieszyły się jak... dzieci. Diesel natomiast ze zjawiskiem tym spotkał się pierwszy raz. Najpierw się bał, potem pokochał. Brykał po śniegu jak młody źrebak :)

tu z uśmiechem na "buzi" i rozwianym włosem :)

W trakcie naszego spaceru spotkaliśmy też kilku okolicznych mieszkańców:

A to już w drodze powrotnej: główna ulica we wsi.

Po południu przed domem pojawił się ten przystojny jegomość:

Ach, miły był to dzień. Teraz do szczęścia brakuje mi tylko wygrzania nóżek przy kominku i szklaneczki grzańca... może za chwilkę :)
A tymczasem pozdrawiam...