Uszyłam sobie torbę...

a raczej wór... Tak się losy potoczyły, że ostatnimi czasy zad mi nieco się zaokrąglił, a tym samym kolejne dżinsy przestały nadawać się do noszenia... Oczywiście nie chciałam się poddać i mimo wszystko starałam się dżinsy owe na zad swój zaokrąglony naciągnąć... Spasowałam w momencie w którym strzelił zamek błyskawiczny...:) Ale dzięki temu pojawił się materiał na uszycie wora:) A należy Wam wiedzieć, moi mili blogowicze i inni zaglądacze, że wór ten jest mi koniecznie i niezbędnie potrzebny. I tutaj taki konkursik mały proponuję, trudny jak diabli jednak. Pytanie brzmi: "po kiego grzyba deZeal potrzebuje torbę o kształcie długiego i wąskiego wora???". Jeśli ktoś zgadnie to dostanie niespodziankę i to taką niespodziewaną, że ja sama jeszcze nie wiem co to będzie... deZealowa Mama i deZealowy Tata, a także vonZealowy brat - Mark, proszeni są o nie sabotażowanie zagadki (bo chyba tylko oni mogą się domyślić jaka jest prawidłowa odpowiedź, hehehehe). Na odpowiedź czekam do kolejnego posta, który mam nadzieję zamieścić sobotnim wieczorem, a w którym wszystko sie wyjaśni, hehehe... no chyba, że pogoda będzie taka obrzydliwa, że nie będzie mi się chciało w sobotę nosa z chałupy wystawić.... Wystarczająco zamotałam????:):):)

Torba, czyli wór wygląda tak:

A jak się torbę postawi, to torba wygląda tak:)

A jak się torbę zawiesi, to wyglada on tak:

Ktoś ma jakieś pomysły?:):):)

Uczciwie muszę się przyznać, że wór ów to zaledwie prototyp, który zepsuł mi hektolitry krwi i spowodował, że przypomniałam sobie wiele absolutnie nie nadających się do powtórzenia słów;): I to w różnych językach! Hehehehe. Proszę bardzo, oto dowód: czysta, niczym nie zmącona frustracja na twarzy osoby szyjącej:

Zacisnięte do białości usta to była absolutnie konieczność mająca na celu zatkanie aparatu gębowego:) Naprawdę, aż się zdziwiłam ileż to ja z łaciny pamiętam:)
Pozdrawiam wszystkich i czekam na odpowiedzi:):):)